tag:blogger.com,1999:blog-17681297836954872582024-03-13T11:54:02.885-07:00Bosque de Deusestyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.comBlogger35125tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-29659350967617528302012-12-18T07:38:00.004-08:002012-12-18T07:38:43.517-08:00Cambiando Paradigmas: "os cartos públicos". Son ou non son.<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
A crise vainos marcando certos derroteiros, uns impostos polo sentido común e outros impostos polos que sempre anda a impoñer cousas aos demais.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sen embargo, algo temos avanzado en sentido positivo, a impunidade do despilfarro na xestión dos cartos públicos parece que se vai superando pouco a pouco (alomenos nos bares, terrazas, parques públicos e supermercados do país). Poderíamos dicir que a culpa foi da clase política, esa mesma clase que dicía alegremente "os cartos públicos non son de ninguén" e non andariamos moi desacertados, pero enganariámonos a nós mesmos se non recoñecésemos que como cidadáns non temos esixido a debida dilixencia na xestión dos cartos de todos. Os cartos públicos deberiámolos considerar incluso con mais prudencia, e mimo , ca que consideramos os nosos propios cartos: non tolerando nin a mais mínima desfeita, esixindo responsabilidades ... premiando a boa xestión, esa que mira polo benestar de todos... a mesma que fai que a caste política agora diga "bueno os cartos públicos de alguén deben ser", pois moi ben, se non o saben a nosa obriga é facerlle saber de quen son.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWacR2K9QLdNYV8WF-WKrJg-8HnlGr7KaAdK4nEwDwBQI502hXox9nd12IxIL-7QHpVX25M-doISRkwDXOlHtZfCeZ5kaCAr5DFQlxuqdQV6hynwX2whZqm200xTW0cpocWmJOgrUfOWtb/s1600/Sin+nombre.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWacR2K9QLdNYV8WF-WKrJg-8HnlGr7KaAdK4nEwDwBQI502hXox9nd12IxIL-7QHpVX25M-doISRkwDXOlHtZfCeZ5kaCAr5DFQlxuqdQV6hynwX2whZqm200xTW0cpocWmJOgrUfOWtb/s320/Sin+nombre.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ata aquí dacordo comigo mesmo, pero de repente, cando chega o momento máxico de depositar a papeleta para elixir as persoas que van xestionar eses cartos que tan importantes son para nós e para o noso benestar...entón por un maleficio , posiblemente "maya" (neste momento o maya esta IN), esquecémonos de todo, e na nosa mente so escoitamos: non permitas que menganito do partido do pemento picante ande a mandar na vida de ninguén, pero se lle queda moi grande o de Don , !!por Prisciliano!!, recorda que ti sempre fuches centolista de toda a vida, pois nada, nada, a votar polo líder do centolismo, que de momento non esta imputado, somentes é presunto... en fin , coma diría o clásico "son uns presuntos fillos de ..., pero son os nosos presuntos fillos de ...".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Outro día falamos do paso do gratis total ao copago, sen paradas nen descansos.Cousa tola.</div>
tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-11299068791706676252011-04-06T01:21:00.000-07:002011-07-11T02:37:08.645-07:00Achegase o inverno...<div style="text-align: justify;">
Achégase o inverno... O próximo 14 de abril estrease nos Usa "Xogo de Tronos", A España chegará no mes de maio. Poñemos eiquí as imaxes ofrecidas pola canle HBO dos primeiros capitulos e animamos a todos a que se acheguen á lectura desta espectacular saga épica do autor G.R.R. Martin. Sen perxuizos e evitando odiosas comparacións, é unha lectura que engancha dende os primeiras verbas de tal forma que so dexesas retomala para saber se xa chegou o inverno... ¿ou ainda non?.</div>
<br />
Por certo, non é unha lectura para nenos...:<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="290" src="http://www.youtube.com/embed/TW085IMtb1w" width="540"></iframe>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-48970170224108535222010-05-06T08:35:00.000-07:002010-05-06T08:42:46.942-07:00En resumen.autor: Phil Shoebottom.<br /><br /><object width="400" height="225"><param name="allowfullscreen" value="true" /><param name="allowscriptaccess" value="always" /><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=9498000&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" /><embed src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=9498000&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="400" height="225"></embed></object><p><a href="http://vimeo.com/9498000">Samurai</a> from <a href="http://vimeo.com/philshoe">Phil Shoebottom</a> on <a href="http://vimeo.com">Vimeo</a>.</p><br /><br />Retornando sen dicir nada.<br /><br /><span class="fullpost">autor: Phil Shoebottom retornando sin decir nada</span>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-42288520797617479962009-05-16T11:15:00.000-07:002009-05-16T13:03:26.580-07:00Flores de mayo.<div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC44VJeAjc1sfyYxmI4NIW75tbJIHlDsvjK8qSdWV-YCJfng5GFAdqIGKY5W-mwOZCFOm9B4r1ImDti5tDQ4lhE6YO99JjtxODzMNfmnB4apcDnNzGnj8-9CDcPLeMbpzBDUCI7Q8Rfk6X/s1600-h/escanear0002.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 233px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC44VJeAjc1sfyYxmI4NIW75tbJIHlDsvjK8qSdWV-YCJfng5GFAdqIGKY5W-mwOZCFOm9B4r1ImDti5tDQ4lhE6YO99JjtxODzMNfmnB4apcDnNzGnj8-9CDcPLeMbpzBDUCI7Q8Rfk6X/s320/escanear0002.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5336493413060973618" border="0" /></a><span style="font-style: italic;">Habia una vez una niña muy buena. Se llama Laura o si quieres María. Un día dijo su madre: vete a buscar flores anda que vamos a decorar la casa.</span><br /><span style="font-style: italic;">Así se fué a buscar flores.</span><br /></div><br /><br /><div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4YQN3LAaCEhF8PHaojb317_tnGkfkGB38aIVOn8pauejaamdgeS0AkC6gU02XIC3JzBc7m1JXzwBwhxz4ua7EsLcWWxaS6mXDgo36dpT-JJCSwevWHRFetxSxAia4ruBr1WjsuvQ_Tmts/s1600-h/escanear0001.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 233px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4YQN3LAaCEhF8PHaojb317_tnGkfkGB38aIVOn8pauejaamdgeS0AkC6gU02XIC3JzBc7m1JXzwBwhxz4ua7EsLcWWxaS6mXDgo36dpT-JJCSwevWHRFetxSxAia4ruBr1WjsuvQ_Tmts/s320/escanear0001.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5336492883970452482" border="0" /></a><span style="font-style: italic;">Mientras iba a buscar flores, se encontró con una niña de pelo rizado. Ella tambien buscaba flores y decidieron ir juntas.</span><br /><span style="font-style: italic;">Se llamaba Flor.</span><br /></div><br /><br /><div style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg51nF0nVN1rZIuCMB_-pe6JW6bzRNIXOWFoRRHZbPw0CVy102qPI1XeRPwJkqHmcJWCSv4NggnzPlPSnwgdqQOrBGvefh1SGt3ekoR8-8lnRunFYzeWaDwq2JMSJK1W5cKLH884hu018ra/s1600-h/escanear0003.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 233px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg51nF0nVN1rZIuCMB_-pe6JW6bzRNIXOWFoRRHZbPw0CVy102qPI1XeRPwJkqHmcJWCSv4NggnzPlPSnwgdqQOrBGvefh1SGt3ekoR8-8lnRunFYzeWaDwq2JMSJK1W5cKLH884hu018ra/s320/escanear0003.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5336494409905704690" border="0" /></a><span style="font-style: italic;">Al final vieron un bosque lleno de flores. Flor cogió una !volvió a crecer!. Entonces vieron una chica que dijo: coger todo lo que querais.</span><br /></div><span class="fullpost"><br /><br /><br />Habia unha vez unha nena moi boa. Chámase Laura ou se queres María. Un día dixo a súa nai: vaiche a buscar flores anda que imos decorar a casa.<br />Así se fué a buscar flores.<br /><br />Mentres ía buscar flores, atopouse cunha nena de pelo rizado. Ela tambien buscaba flores e decidiron ir xuntas.<br />Chamábase Flor.<br /><br />Ao final viron un bosque cheo de flores. Flor colleu unha !volveu crecer!. Entón viron unha moza que dixo: coller todo o que querais.</span>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-48504391179869888552009-03-06T12:01:00.000-08:002009-03-06T12:11:18.115-08:00Progresistas<div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirX3BA8qLj_SqmIhAgm2_6OlgJF5vm6sz-8dUwcFn7ZkMaFtO1Qe4cM8t9jFTQ5dpTeOiMwb4VEm8JOqXTeynQlKeJKDkHqOnLERlEofDyupLgQrTwr1uL5uSTylZNa-mupxzkcrCpcaTf/s1600-h/grabado2.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 318px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirX3BA8qLj_SqmIhAgm2_6OlgJF5vm6sz-8dUwcFn7ZkMaFtO1Qe4cM8t9jFTQ5dpTeOiMwb4VEm8JOqXTeynQlKeJKDkHqOnLERlEofDyupLgQrTwr1uL5uSTylZNa-mupxzkcrCpcaTf/s320/grabado2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5310167590822443714" border="0" /></a><span style="font-size:78%;"><span style="font-weight: bold;">grabado Antón Caamaño</span></span>
<br /></div><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CWindows%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Tabla normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"></p><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Somos progresistas.
<br />
<br />Sómolo cando queremos que o estado recupere certas competencias porque non facemos da centralización ou descentralización dogmas de fe nin virtudes por si mesmas, porque naquilo que se demostrou un mellor funcionamento debemos seguir na mesma liña, e naquilo que se voltou un disparate debemos cambialo.
<br />
<br />Sómolo cando defendemos a liberdade de mercado e o somos cando defendemos a xustiza social. Sómolo cando nos din liberais e cando nos din socialistas.
<br />
<br />Somos progresistas cando defendemos a idea da nación cama a única capaz de defender a igualdade e a liberdade dos individuos que a conforman. Sómolo cando recoñecemos que aquelo que nos fai diferentes a uns de outros, non nos separa se non que nos une.Sen sentimentalismo, sen bandeiras, sen mitos e sen excluír a ninguén e sen que ninguén se senta excluído.
<br />
<br />Somos progresistas cando dubidamos, cando non sabemos con certeza, cando non temos solucións para todo, cando non nos escudamos nas tapas do libro roxo, nin do libro verde nin do libro azul.Cando escoitamos.
<br />
<br />Somos moitas cousas, e para algúns, algunha bastante fea, pero ante todo somos progresistas.
<br /><span class="fullpost">
<br /><!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> <span style="font-style: italic;">Somos progresistas.</span>
<br />
<br /><span style="font-style: italic;">Lo somos cuándo queremos que el estado recupere ciertas competencias porque no hacemos de la centralización o descentralización dogmas de fe ni virtudes por sí mismas, porque en aquello que se demostró un mejor funcionamiento debemos seguir en la misma línea, y en aquello que se voltou un disparate debemos cambiarlo.</span>
<br />
<br /><span style="font-style: italic;">Lo somos cuándo defendemos la libertad de mercado y lo somos cuándo defendemos la justicia social. Lo somos cuándo nos dicen liberales y cuándo nos dicen socialistas.</span>
<br />
<br /><span style="font-style: italic;">Somos progresistas cuándo defendemos la idea de la nación cama a única capaz de defender la igualdad y la libertad de los individuos que la conforman. Lo somos cuándo reconocemos que aquelo que nos hace diferentes a unos de otros, no nos separa si no que nos une.Sin sentimentalismo, sin banderas, sin mitos y sin excluir a nadie y sin que nadie se sienta excluido.</span>
<br />
<br /><span style="font-style: italic;">Somos progresistas cuándo dudamos, cuándo no sabemos con certeza, cuándo no tenemos soluciones para todo, cuándo no nos escudamos en las tapas del libro rojo, ni del libro verde ni del libro azul.Cuándo escuchamos.</span>
<br />
<br /><span style="font-style: italic;">Somos muchas cosas, y para algunos, alguna bastante fea, pero ante todo somos progresistas.</span></span></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p> tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-77767546154639600062009-02-24T02:34:00.000-08:002009-03-06T03:22:24.867-08:00Hooligans<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmyhZLFer9EHUixtTmiDZo6gvCmJl2xzP6YNY9ERZ1yJgrn4R4R6mC6pOtnflyU23ZeerkK38ovNy2Znnqf6jDDEN7f-VFb6ilK5A7LRl6lXXBsdTwE-r9RcfwDkeU9IGhEzi8cD_dWmxv/s1600-h/008.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 200px; height: 198px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmyhZLFer9EHUixtTmiDZo6gvCmJl2xzP6YNY9ERZ1yJgrn4R4R6mC6pOtnflyU23ZeerkK38ovNy2Znnqf6jDDEN7f-VFb6ilK5A7LRl6lXXBsdTwE-r9RcfwDkeU9IGhEzi8cD_dWmxv/s200/008.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5306322181233306530" border="0" /></a>
<br /><meta equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CWindows%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Tabla normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;font-family:arial;"><span lang="GL" style="font-size:100%;"></span></p><div style="text-align: justify;">Dos espectáculos que últimamente resultanme mais escandalosos, sen dubida , lévase a palma as sesións do congreso dos deputados. Vemos nas noticias e nas sesións de control, coma os deputados aplauden con balbordo calquera cousa que diga o seu líder, e pola contra, insultan, increpan, calquera outra que diga o “inimigo”. Non nos levemos a engano, o que pasa e que xa non escoitan, limitánse a tomar asento (cando non teñen cousas mais importantes que facer) e coma monecos dun guiñol, cando fala alguen da súa tribu saltan coma resortes e aplauden e felicitanse coma se gañaran a final da champion league, e se por casualidade o son que chega aos seus oidos e de alguen que non pertence a tribu, entón escenifican o baile que os xogadores de rugby de Nova Zelanda (all blaks) fan fronte aos seus contrarios para intimidalos, eso sí, con moito menos estilo.
<br />
<br />E isto é o parlamento i é o papel dos señores-as, parlamentarios-as, convertidos en autenticos hooligans dos seus “equipos” (que non das suas ideloxías), sen capacidade de escoitar as propostas dos adversarios políticos e sen capacidade de autocrítica das súas propias actuacións. Animadores profesionais.
<br />
<br />Pensaredes que isto foi sempre así, e poida ser que teñades razón, ainda que voltando a vista atrás (ou moi atrás) as cousas semellaban diferentes. Pero non é que antes se fixeran millor as cousas ou cun parlamentario-a actuase coma tal e fora algo que merecia o respeto por parte dos seus compatriotas, e que este sectarismo feroz que converte aos partidos políticos na propia fin da súa existencia, está a invadilo todo: a sociedade civil, o poder xudicial, a vida económica…as asociacións de veciños ¿son afins ou non?, as asociacións culturais ¿defenden a nosa cultura ou a deles?, os xuices ¿conservadores ou progresistas?, as caixas de aforro ¿de confianza ou non?, as asociacións de empresarios ¿con cal se pode contar?... ah! e os medios de comunicación, coma non, sempre mais aló do que o deber esixe.
<br />
<br />Escribo este post nun descanso no medio da campaña electoral, despois voltarei a repartir panfletos, papeletas e a pegar uns carteis. Digovos isto para que saibades que non son un descreido da política, que coido que as cousas teñen remedio e que a nosa obriga e tentalo tantas veces coma faga falla. Que a sociedade civil recupere o seu protagonismo (ao marxe de siglas políticas) e que a división de poderes sexa real e non mera palabrería e unha cuestión que nos debería implicar a todos. Por iso, aos que participades en política sexa no partido que sexa (e aos que non), aos que ainda pensades que as cousas poden cambiarse, pídovos que nunca perdamos a capacidade de escoitar aos demais nen a capacidade de ser autocríticos. Por algo se empeza.
<br />
<br />P.D.: isto de pertencer a un partido minoritario (coma me escoiten), pegar carteis , repartir folletos… amais de cutre e moi….</div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /><span style="" lang="GL"><o:p>
<br /></o:p></span></p>
<br />tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-39348580458260123972009-01-22T14:12:00.000-08:002009-01-22T14:14:55.454-08:00O Corvo.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgddl4UfikRFlaojwxbME7clZHT1awMC2a-a4ZBa798-uOMbLp6pKI_cr5flgoTmSuiTotPsLyIJR4m6hpK0Um60vGSXVUXw_gGN70wfI_SGnrR17xHjDIiuLpkhzUPXsT2yiCybjq-bbX7/s1600-h/cuervo.gif"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 200px; height: 149px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgddl4UfikRFlaojwxbME7clZHT1awMC2a-a4ZBa798-uOMbLp6pKI_cr5flgoTmSuiTotPsLyIJR4m6hpK0Um60vGSXVUXw_gGN70wfI_SGnrR17xHjDIiuLpkhzUPXsT2yiCybjq-bbX7/s200/cuervo.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5294244727188695154" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">De cando en vez a historia danos personaxes capaces de ilusionar a toda unha nación. Personaxes, en torno os que se xeran unhas expectativas de cambio capaces de afrontar os retos mais difíciles. Nos Estados Unidos, isto xa ten pasado outras veces, con Roosvelt afrontaron a gran depresión, con Kennedy volveron a proxectar o espírito do seu pais… e agora tócalle o quenda a Obama.<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">Coma os anteriores. Obama dilles o seus compatriotas aquelo que queren oír, pero, o mais importante, dilles tamén aquelo que moitos preferirían non ter que escoitar: que os tempos que se aveciñan non son nada bos, que terán que facer sacrificios e renuncias para poder afrontar esta profunda crise .<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">É esta capacidade de recoñecer a situación, a capacidade de chamarlle as cousas polo seu nome, de invocar os seus concidadáns para afrontar tempos difíciles o que mais envexa me produce. Nós, temos eleccións dentro de nada na nosa terra, e na nosa terra a crise, ademais de crónica, e igual de dura que no resto do mundo. Pero aquí, de primeiras, escoito na radio as madrugadoras promesas electorais nun acto de precampaña: endodoncias ata os dezaoito anos e métodos anticonceptivos gratuítos…o meu xa non é envexa sa, e simplemente envexa.<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">Como me gustaría que un dos nosos políticos tivera o valor de dirixirse aos seus compatriotas, concidadáns, persoas humanas e menos humanas, e dicirlle:<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">“amigos, amigas, coñecidos, coñecidas, e absolutamente descoñecidos. Os tempos que se aveciñan e os que xa temos aquí, son tempos moi duros e compre facer sacrificios para que todos xuntos poidamos saír adiante. Queremos e debemos traballar para garantir a sanidade, a educación para todos nós, para crear as condicións mais favorables para que as empresas tornen a crear postos de traballo…pero para elo, para poder conseguilo tócanos apertarnos o cinto coma país, como fai calquera familia nestes momentos de incerteza. Coma pais, coma comunidade,<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">- Teremos que cuestionarnos se podemos seguir soportando o peso de tanta administración: delegacións do goberno central, Xunta, deputacións, trescentos e pico concellos , fundacións comarcais e toda a administración paralela que semella non ter fin …<br />- Se podemos permitirnos ter tanto coche oficial e tanto ocupante de coche oficial.<br />- Se podemos seguir “subvencionando” calquera proxecto por peregrino que sexa<br />- Se podemos seguir chamando empresarios a aqueles cuia maior virtude e saber moverse polos distintos labirintos da administración.<br />- Se podemos ter una cidade da cultura,<br />- Se podemos ter tres universidades,<br />- Tres aeroportos,<br />- Dous superportos,<br />- Tropécentos espazos da deputación, dos concellos, da Xunta, do goberno central, deseñados coma casas da cultura, observatorios da natureza, museos, casas da xuventude…valeiros, algún nin sequera inaugurado e xa en ruínas, sen programación porque non hai medios para tela e que ao que mais chegan e a ter unha cafetería que é o que mellor funciona.<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">Amigos, amigas, coñecidos….temos que reinventarnos coma pais, todos xuntos, repartindo os esforzos , os sacrificios, as responsabilidades e os beneficios (que virán) entre todos.”<br /></div><br /><br /><div style="text-align: justify;">Claro que , ó que así falara pronto lle chamarían paxaro de mal agoiro. Se mesmo semella un corvo.<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">Amigos, un corvo, si, pero a fin de contas, mouro.<br /></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-72387377378592612122009-01-04T05:58:00.000-08:002009-01-22T14:01:06.372-08:00KAYATÚ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLbbA_yt17gQukWbHNPH3KVzQ9qU7-xYj1E2Uz7sRVtfNJjLfkYTTdjHJy8tRtjo9nLbzU2nMcVl2m5sak5w6NcUb95GoK0nco1cf4e0aggoWMiXUmhTIpEA0V55JEBulEj5iHweCivvOt/s1600-h/kayatu.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLbbA_yt17gQukWbHNPH3KVzQ9qU7-xYj1E2Uz7sRVtfNJjLfkYTTdjHJy8tRtjo9nLbzU2nMcVl2m5sak5w6NcUb95GoK0nco1cf4e0aggoWMiXUmhTIpEA0V55JEBulEj5iHweCivvOt/s320/kayatu.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5287437911615764146" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">“lleva siempre contigo un trozo de papel y un lapiz para poder así apuntar todo lo que te cuento”, con estas palabras, en un tono poco amistoso, se dirige a mi el profesor Camilo P.B., disgustado por lo que el considera un retraso injustificado en la publicación de los hallazgos que ha realizado a lo largo de su vida. Es fin de año, el profesor Camilo P.B. se ha afeitado, se ha desprendido de su habitual atuendo deportivo, se ha perfumado con Varón Dandy, y entre expresiones casi incomprensibles del tipo: ¡comete el pollo!, ¡cómetelo todo ¡ ¡eh!... me dirige aviesas miradas mientras se pierde camino de la barra del bar, donde sin duda alguna deleitará los oídos de los allí presentes: ¡comete el pollo!.<br /><br />Así que no tengo más remedio, a menos que mi propósito sea caer en desgracia al profesor, que ponerme manos a la obra y daros a conocer a un animal excepcional: la víbora kayatú.<br /><br />Este animalillo siempre ha acompañado la historia y la mitología de la humanidad. Como bien señala el profesor, en su celebre libro “Religiones, Mitos y Leyendas de la Historia . Reglamento del juego del parchís y otros divertimentos”, ya en el evangelio apócrifo encontrado en Laza y atribuido a San Penín das Formigas Quentes se hace referencia a la víbora Kayatú como la auténtica responsable de la expulsión de Adán y Eva del Paraíso: “La culpable víbora Kayatú se oculta en una maleza y manda callar a la mismísima divinidad. Evidentemente, la divinidad, enfadadísima, ordenar clausurar el paraíso” (por cierto un apócrifo, este de Laza, que usa un lenguaje muy adelantado a su tiempo, pero este es tema de otra investigación).<br /><br />Pero las revelaciones más sorprendentes e inquietantes sobre este animal, fruto de las arduas investigaciones del profesor, y que como todos sabemos han puesto en peligro su vida, son las referidas al papel jugado por la víbora (o víboras kayatú) en el constatado fracaso de la Sociedad de Naciones, organización supranacional creada tras la primera guerra mundial con el fin de evitar otro conflicto bélico de tal escala. Pero no solo esto, el profesor cree tener las pruebas concluyentes de que la actual ONU también se encuentra bajo la nefasta influencia de las Kayatú, afirmación en la que el profesor no se encuentra solo, recordemos sino las misteriosas palabras pronunciadas ante la asamblea por el representante de La Comarca, Bilbo Bolson :<br /><br />"No conozco a la mitad de ustedes ni la mitad de lo que querría, y lo que yo querría es menos de la mitad de lo que la mitad de ustedes merece."<br /><br /><br />En definitiva, un animal del que apenas conocemos nada (¿ nace?, ¿se hace?...) pero que va dejando un rastro a lo largo de la historia inconfundible.<br /><br /><br />Miro al profesor apoyado en la barra sosteniendo a duras penas un Dyc con cola y diciéndole al camarero: ¡comete el pollo!. La verdad, no es su mejor momento.<br /></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-26865852089813295462008-12-24T09:02:00.001-08:002008-12-24T09:02:51.840-08:00Bo Nadal e Felices Festas.<object width="380" height="280"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/tfGos88UcnA&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0xe1600f&color2=0xfebd01"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/tfGos88UcnA&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0xe1600f&color2=0xfebd01" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="380" height="280"></embed></object>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-26220587202542263572008-12-21T12:11:00.000-08:002009-01-04T05:55:35.750-08:00Querido Chuk:<div style="text-align: justify;">Antes de nada agardamos que perdoes esta familiaridade ao dirixirnos a ti, pero se non nos perdoas teremos ben merecido o noso fin e así o entenderíamos. Pero Chuck, esta familiaridade non e mais que o froito da desesperación, enténdeo, so nos quedas ti: Políticos, partidos, ideoloxías, filosofías, estados, a Onu, os cascos azuis, a OTAN, o fondo monetario internacional, a reserva federal, o banco de Europa…todo mentira ¡! So nos quedas ti coma último recurso.<br /><br />Sabemos o risco que corremos ao invocarte, ao despertarte do teu letargo, sabemos que podes provocar a fin do mundo, eliminar a raza humana da lista de especies que permites que vivan no planeta terra, pero Chuck, estamos cansos, cansos de tanta inxustiza , cansos de que as verbas bonitas non solucionen nada, cansos de tanto engano, por iso, adiante coa túa patada xiratoria e que sexa o que teña que ser.<br /><br />Animo Chuck, estas so, como non podería ser doutro xeito, pero sabemos que triunfarás, sómente advertirche dun inimigo terrible que quizás no teu letargo non teñas coñecido aínda: os facedores de números, señores das escuras artes do crecemento e da pobreza, da riqueza e da miseria…coidado Chuck pois tentarán atordar a túa mente coa súa verba fácil, con gráficos que souben e baixan, con porcentaxes, con tantos por ente, teñen preparado todo un arsenal… pero que pode facer toda esa verborrea contra os teus principios, contra o teu pensamento que nos humildemente , nestes momentos de incertidume non deixamos de lembrar: “a solución a un complexo problema non é senón unha sinxela patada xiratoria de Chuck Norris”. Nisto si cremos e despois a ver quen é o guapo que se pon diante a dicir parvadas de dous e dous son catro… a por el Chuck, non deixes que sega a falar, adícalle ¼ da túa mirada e fulmínao.<br /><br />Animo Chuck, estas so, pero iso tampouco nunca che importou, e que non te agradezamos o que fagas tampouco ¿non? , pero de todos os xeitos ánimo e adíante coa patada xiratoria.<br /><br />PD.: se nos puideras mandar uns panos da man bordados estariamos che moi agradecidos.<br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJu4SY6XI5SXet73PVsZpwFNgX33empufqgRvV23W3xC7UJEjwAe8yZuriCZsvl7YWRvmzZcGvktLplqH80WuUSHPSUXmNMq_P5xChCYleA0iAbWuwPa6ufeCAUgW502nsVIakIHIwIVuA/s1600-h/chuck.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 232px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJu4SY6XI5SXet73PVsZpwFNgX33empufqgRvV23W3xC7UJEjwAe8yZuriCZsvl7YWRvmzZcGvktLplqH80WuUSHPSUXmNMq_P5xChCYleA0iAbWuwPa6ufeCAUgW502nsVIakIHIwIVuA/s320/chuck.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282341058831380370" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center;">Paixase antes de Chuk.<br /></div></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-65511761857065050262008-12-14T04:24:00.000-08:002008-12-14T07:27:11.142-08:00De martelos e cravos.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW4bXeaYLfnAYU6B9wVg_DNK0PRDWj2x7lHNv3CYnjmziswyIVW8OaWGxzlzRdUi2QPrVB0HNZ1PuW26jfun64XU3y-_7KEM47WFlzNe9UdzkKZ2j1qmy-7x1Uk_9xyde1urSv_DRimF_H/s1600-h/carreras.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 235px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW4bXeaYLfnAYU6B9wVg_DNK0PRDWj2x7lHNv3CYnjmziswyIVW8OaWGxzlzRdUi2QPrVB0HNZ1PuW26jfun64XU3y-_7KEM47WFlzNe9UdzkKZ2j1qmy-7x1Uk_9xyde1urSv_DRimF_H/s320/carreras.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5279667401499661250" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Un pouco tarde , coma case sempre, este post ven a conto de dous artículos que establecen as pautas a seguir no que debería ser o partido político que represente este espacio que temos definido como a terceira vía.<br /><br />Do primeiro desprendese que o partido, ante todo debe ser eso, un partido político (un martelo que crave na sociedade as ideas que representa, un instrumento, unha ferramenta). Do segundo, partindo da idea de que vivimos nunha sociedade totalmente influenciada polos medios de comunicación, propon repetir unhas ideas básicas facilmente identificables co partido ( o cravo) e repetilas constantemente a fin de non perderse nun bosque de ideas que ao final non cheguen claramente ó conxunto dos votantes. A mensaxe ao servicio do partido., ou viceversa. Unha vez transmitida unha idea sería mais facilmente transmitir unha segunda...<br /><br />Supoño que tendo en conta que no fondo estamos a falar de partidos políticos, ambas propostas teñen o seu punto de razón, tanto dende a necesidade dunha organización eficaz coma na eficiencia dun correcto marketing electoral. Ata aquí todo o dito é bastante razonabel, bastante normal para a forma de afrontar a política actualmente.<br /><br />Sen embargo, e aquí é onde empezan os matizes,cando se constatou a necesidade de articular o que viñamos en chamar terceira vía, de dar un espazo distinto as persoas que crían superadas os tradicionais esquemas políticos de dereita-esquerda, a resposta a dar sempre viña matizada pola ruptura dos esquemas tradicionais de facer política. Vistas as propostas anteriores, coido que estamos respostando a necesidade desa nova alternativa política, onde uns cuantos nos apuntamos, coas mesmas receitas tradicionais.<br /><br />O dilema, poderiamos decir, e que estamos a construir unha boa alternativa política, no sentido de que é posibel o seu éxito traducido en escanos é presencia nas institucións, ¿pero estamos a construir una alternativa que represente esa terceira vía, da que cada un de nós ten a súa particular visión ?, ¿estamos a constriur ese espazo de convivencia, de superación de vellas posturas doctrinarias?.<br /><br />Sei que é dificil manter o equilibrio entre pluraridade e a necesidade de "uniformidade", entre a necesidade de ter presencia nas institucións e a travesía do deserto, entre a resposta clara e o debate interminabel... O reto que todos temos por diante e conquerir navegar entre a simplicidade efectiva e a complexidade esteril. Ser facilmente etiquetables (por desgracia nalgúns casos como os "anti..") ou converternos nunha panda de chiflados incapaces que se pasan a vida debatindo. Sei que é dificil...pero esto da terceira vía ninguén dixo que fora fácil, e posiblemente, se non fora por algún grupo de chiflados, nen sequera estariamos aquí.<br /><br /><br />Non teño dúbidas do futuro éxito do partido, pero que este éxito non nos faga esquecer a complexidade que deberiamos representar, ainda que as veces parezamos incoherentes , deslabazados... ou simplesmente perdidos en tanta complexidade.<br /><br />Bo Nadal a todos, os impacientes e aos que xa perderon a paciencia.<br /><br />PD: non hai fórmulas máxicas.<br /><br /><br /><br /><br /></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-38255809145382434312008-11-25T08:12:00.000-08:002008-11-25T11:25:18.635-08:00La Regenta<div style="text-align: justify;">Me trae mi hija un dibujo y no dejo de ver en esta preciosa princesa a la heroína de esta extraordinaria novela, Ana Orozco. Una heroína en medio de un mundo gris, no tan refinado como el que se desprende de las novelas de sus contemporaneos ingleses o franceses, un mundo de provincias que hace gala del nombre de la ciudad en donde se desarrolla la trama: Vetusta. Una heroina que vive una gran frustración porque las historias de amor de las que debería ser participe, las protagonizan unos necios, unos hipócritas, como la propia sociedad que les da cobijo y que los aupa a lo más alto.<br />Ha de saber lector, que en esta novela, aparte de sus cualidades literarias indiscutibles, podrás descubrir una parte de nuestra historia que parece olvidada, que parece enterrada en esa tonalidad gris que cubre todo lo que se refiere a nuestra historia en el siglo XIX, y a poco que este atento, podrá incluso explicarse muchas cosas de nuestra sociedad actual, de nuestro pueblo, de nuestra ciudad, de nuestro país...y todo ello llevado de la mano inmisericorde de Leopoldo Alas "Clarín".<br /></div><br />Hasta aquí la novela.<br /><br /><br />Ahora el retrato,<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj94UbXeZlAHaWXJCE0ZdvFTSjk5zIX585Yxq8ma-E9esErEwX9qjqfcGdeQMEFIcZFDq0EI6LANIim6VcIPhcP5y2JCHLa9P2Uy0XEwH6CNm9ozX9QXOLezMCBAywRAqP3fv8ZxLZoF7Js/s1600-h/la+regenta.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 180px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj94UbXeZlAHaWXJCE0ZdvFTSjk5zIX585Yxq8ma-E9esErEwX9qjqfcGdeQMEFIcZFDq0EI6LANIim6VcIPhcP5y2JCHLa9P2Uy0XEwH6CNm9ozX9QXOLezMCBAywRAqP3fv8ZxLZoF7Js/s320/la+regenta.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5272677975410069586" border="0" /></a>y ahora la historia del retrato:<br /><br /><br /><div style="text-align: justify;">Después de creer sentir sobre la boca el vientre viscoso y frio de un sapo, nuestra heroína regresó a su casa sin grandes esperanzas. Quien le iba a decir que pronto conocería a ese caballero inglés tan apuesto y galán que se dejaría caer por Vetusta por error, y que antes de salir huyendo de tan triste ciudad se llevaría a nuestra heroína cogida de su brazo. Ana recorrerá el mundo entero, conocerá mucha gente, buena, mala, humilde, soberbia, pero sobre todo disfrutará de la amistad y del amor. Años más tarde, los dos enamorados, se intalarán en un pequeño pueblo de los picos de europa, en una hermosa casa con un gran jardín, donde serán muy felices... y donde no llegará nunca Vetusta.<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">Esta es la verdadera historia de Ana Ozores, una vez que finaliza la novela comienza su vida.Y de ello da fe este hermoso retrato.<br /></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-50099232863695134182008-11-20T08:39:00.000-08:002008-11-20T08:49:32.256-08:00Non a pornografia infantil<div style="text-align: justify;">No Día Universal do Neno, desde este recuncho queremos expresar toda a nosa repulsa contra a pornografía infantil. Os nosos desexos é que entre todos poidamos construir un mundo mais xusto, onde os nenos sexan simplemente eso, nenos.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi998bpDhvJVYVdiWW4sN8bYjxXJEG383uoO336Pn14O2_U-wySzzgAujI3RVWe7pKMvFYDye6gP_9Qz5VkEW3cSMzVqGTj50q9nQdES1O0uvq6ffijOPMGXrW4wA3vh_Cyee-3ZUkR4ek7/s1600-h/Campaa20-NOVGalego.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 187px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi998bpDhvJVYVdiWW4sN8bYjxXJEG383uoO336Pn14O2_U-wySzzgAujI3RVWe7pKMvFYDye6gP_9Qz5VkEW3cSMzVqGTj50q9nQdES1O0uvq6ffijOPMGXrW4wA3vh_Cyee-3ZUkR4ek7/s320/Campaa20-NOVGalego.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270781067472338946" border="0" /></a><br /><br /></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-71648150938465187432008-11-09T08:31:00.000-08:002008-11-19T12:49:16.269-08:00O Legado Trasorras-Carracedo<div style="text-align: justify;"><br />Querida Esther:<br /><br />Dedícote estas verbas para que saibas que os peixes que deixastedes na nosa casa como testemuñas do voso paso polas nosas vidas atópanse todos ben, como poderás apreciar na fotografía adxunta.<br /></div><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6arFsBdMKRoda5Q0lWMXz3WyPrVKsWThync2I0ZwlPfy_H2LE04x5hK7f61nUDOwLujro1FeR6p47Bw1yQpFoc9-GlPFG61n7iS3MiKipEeI9j4p2cIRffxbMcNKXWO8I4Q6Rk-eaRk16/s1600-h/profundo.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 232px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6arFsBdMKRoda5Q0lWMXz3WyPrVKsWThync2I0ZwlPfy_H2LE04x5hK7f61nUDOwLujro1FeR6p47Bw1yQpFoc9-GlPFG61n7iS3MiKipEeI9j4p2cIRffxbMcNKXWO8I4Q6Rk-eaRk16/s320/profundo.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5266698473142660850" border="0" /></a><br /><br /><o:p></o:p><p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p> <p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Sen embargo temos unha inquedanza que quixeramos compartir con vos. Recordarás que no acuario viña unha especie de minúsculo caracol, do cal algunhas veces alcanzabamos a ver unha especie de diminuto tentáculo. Comentarasme que era un caracol<span style=""> </span>traído das escuras augas coñecidas polos mariñeiros coma “o Profundo”. Pois ben, o caracol desapareceu. Sinceramente o feito en si non tería maior importancia, pois tiña algo escuro e desagradable que facía que desexaras non atopalo coa vista, polo cal da súa desaparición pronto todos<span style=""> </span>esquecémonos. <o:p></o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">O que agora<span style=""> </span>voute a contar ben pode ser froito do meu maxín ou das noites en vela. Fai dúas semanas, en medio daqueles días primaverais con que nos ten obsequiado este estraño inverno, atopamos un pequeno rastro de auga que viña dende a xanela do salón e detíñase fronte da porta<span style=""> </span>pechada da habitación onde se atopa o acuario.Era un rastro coma o que deixaría un caracol… Antonte descubrimos o que quedaba de Pardelo, o can que vagaba ceibe polos campos dos veciños. Daquel fermoso animal non quedaba ren. Como podes imaxinar veu a policía local e cundiu certo nerviosismo entre os veciños pensando na<span style=""> </span>clase de alimaña que<span style=""> </span>podería facer unha cousa así. <o:p></o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Naquel momento era incapaz de poder atopar algunha relación entre o caracol do “profundo” e o que estaba acontecendo… ata esta noite que espertei sobresaltado por un rumor, un son viscoso producido por unha masa enorme que se arrastraba arredor da casa, que quería voltar o seu fogar…escríbote estas verbas mentres<span style=""> </span>contemplo o acuario, a calma dos peixes ,a súa quietude…e sego a sentir a presencia informe e viscosa do outro lado da xanela, pero esta vez o son que escoito non é un rumor, non é un reptar acuoso, é unha chamada, e chama por min.</p>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-75892822611469377462008-11-06T13:01:00.000-08:002008-11-06T13:12:39.902-08:00Para cando mamá esta de viaxe.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyysUKPTViXxLbhSyAo5CZUepOO8o-YfBuxfr4WaF_fThlM8D2kMBgFll_GTG1KH7kT4-9cOhC6JxmgPa8N7cCpGX_oj-Pe8Bh1GzJ2dO1NJvouYg-1AfvhoYFjalpa8lwyyKTOEJMb6HD/s1600-h/mama.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 233px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyysUKPTViXxLbhSyAo5CZUepOO8o-YfBuxfr4WaF_fThlM8D2kMBgFll_GTG1KH7kT4-9cOhC6JxmgPa8N7cCpGX_oj-Pe8Bh1GzJ2dO1NJvouYg-1AfvhoYFjalpa8lwyyKTOEJMb6HD/s320/mama.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5265653093458311330" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Texto: "te queremos mucho mama" (coro)<br /> mamá: muchas gracias.<br /><br />Chove, sae o arco da vella e a herba e azul, coma case sempre...<br /><br /></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-43495776743688446362008-10-25T13:00:00.000-07:002008-10-25T13:06:05.406-07:00Da Lingua ( branco ou negro, ou non hai sitio para os diglósicos).<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS9_D1f1sKKCUla1E97emutOQg4riT_PnLK9qgxk6sO5AQFR9gZpqjyaWf-gVjY88lLHSJ-aO0tquqTAhWuy-5Ci5Gdq799i-ukLejZrr5_CR003iDAeP_PMbj15vlNRsc85mbhVBFI2NX/s1600-h/lingua.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 250px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS9_D1f1sKKCUla1E97emutOQg4riT_PnLK9qgxk6sO5AQFR9gZpqjyaWf-gVjY88lLHSJ-aO0tquqTAhWuy-5Ci5Gdq799i-ukLejZrr5_CR003iDAeP_PMbj15vlNRsc85mbhVBFI2NX/s320/lingua.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261184462811038770" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Nestes días o mais consecuente tería sido por algo sobre a crise, pero non son capaz de illarme deste tema da lingua, o cal desexaría abordar cun profundo respecto e sen ánimos de ofender a ninguén, ou polo menos con ánimos de manter un debate sosegado.<br /><br />As posturas que se van definindo ( na sociedade civil e no parlamento galego, aínda que non sempre coincidentes) van debuxando un panorama que nos leva á confrontación e a desavinza, sobre todo no tocante ao uso do idioma no ámbito do ensino.<br /><br />Dun lado, a postura de asociacións que defenden o dereito a elixir dos pais o idioma no que os seus fillos sexan escolarizados, o que na práctica suporía a existencia de dous modelos educativos, aló menos no referente ao idioma: centros co idioma vehicular en castelán e centros co idioma vehicular en galego (aínda que ambos idiomas , como sinatura, foxen obxecto de estudio en ambos modelos, como na actualidade ocorre co inglés).Aparte do custo que suporía tal modelo educativo, non teño dúbidas, de que a súa implantación si sería o comezo dun auténtico conflito baseado no idioma entre os propios galegos de consecuencias imprevisibles: creándose dous grupos sociais perfectamente diferenciados , afondando no divorcio entre a Galicia urbana e a Galicia rural …<br /><br />Pero toda reacción ten a súa orixe nunca acción. E a orixe é o actual decreto de ensinanza referente ao uso do idioma no ensino. Se o anterior decreto (PP) era un auténtico coador para o uso do galego no ensino, facéndose a vista gorda para que na práctica fose papel mollado, o actual, non fai mais que por de manifesto o cambio de cor do poder político. Agora é o castelán o idioma que pode quedar relegado (ao amparo das porcentaxes establecidas en dito decreto) a un lugar puramente testemuñal. Nun tema onde deberíamos procurar o consenso político e social mais amplo posible, optase por que sexan as opción políticas de quenda as que impoñan os seus criterios, e estes criterios responden inevitablemente á lei do péndulo: se estou eu, un mínimo do 50% do ensino en castelán e de aí para arriba , pola contra se chego eu ao poder, un mínimo do 50% en galego e de aí…).<br /><br />Fraco favor para o idioma a actitude de aqueles, que partindo de posicións totalmente lexitimas acaban unindo a defensa do idioma a conceptos puramente políticos discutibles e moitas veces excluentes (pobo, estado, non estado, territorio…).<br /><br /><br />Esta visto, non hai sitio para os bilingües, non hai sitio para defender unha educación baseada no uso dos dous idiomas (ao 50%), ou incluso, mirando mais aló, incluíndo ao inglés (33%-33%-33%). Vaia trilingües!!! Se xa temos bastante con estes malditos enfermos diglósicos.<br /></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-53868524912938949382008-10-16T09:23:00.000-07:002008-10-16T09:35:42.370-07:00Comenzo da tempada deportiva<div style="text-align: justify;">B., L. e K. comenzaron a tempada deportiva. B. e L. fan judo no seu colexio e teñen un excelente profesor. K. ten que desprazarse ata A Coruña para practicar Aikido. Así coma confiamos en que B. e L. serán constantes e sacarán moito proveito, agardemos que K. teña suficiente vontade para coller o coche, perder 40 minutos no atasco diario da cidade e.. aprender algo (K. tamén ten uns excelentes maestros).<br /><br />Unha imaxe vale mais ca mil palabras. De momento non sae nin L. nin B. nin K., pero todo ao seu tempo.<br /></div><br /><br /><embed id="VideoPlayback" src="http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=98813192898401181&hl=es&fs=true" style="width: 400px; height: 326px;" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always"></embed>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-59726506730106085792008-10-06T11:24:00.000-07:002008-10-06T11:49:09.997-07:00Agardando a Godot.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkVD-7OrknSVZ1LdERHWg_CwKwPDeO5AzJfvNvAKzsfG0aN7WEDK3jjbKJllYqG5KKLQX-0VHUi52ilXM25wwnCVd425OnKkVJZ_arsPUWr0qK84mz-sWAOP0zjvdjLb7WwzZzJXhyphenhyphenuFHV/s1600-h/godot.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkVD-7OrknSVZ1LdERHWg_CwKwPDeO5AzJfvNvAKzsfG0aN7WEDK3jjbKJllYqG5KKLQX-0VHUi52ilXM25wwnCVd425OnKkVJZ_arsPUWr0qK84mz-sWAOP0zjvdjLb7WwzZzJXhyphenhyphenuFHV/s320/godot.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5254111868929234162" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">En primeiro lugar dicir que este post non ten moito xeito nestes momentos. As noticias corren mais que os meus pensamentos, que as miñas verbas. Pero o excelente debuxo feito por B. pedíame este titulo, e ben, aquí está. E esquecendo a chamada recibida fai un par horas, escrebo coma se non a tivera escoitado.<br /><br />Xa pasou un mes e medio dende aquelas “reflexións” e non ten ocorrido nada aparte dalgunha descualificación e de moitos distanciamentos. O que estaba parado segue parado, os que estaban contentos de coñecerse, seguen contentos por terse coñecido e os que protestaban … os que protestaban optaron por varias vías:<br /><br />- aos que se lle pode aplicar perfectamente a expresión “os que protestaba”, pois xa non están. É a maxia da política con aqueles que son humildes, pouco ambiciosos, que foxen do protagonismo, que traballan… de repente xa non están. Fóronse sen facer ruído e so algún rostro de satisfacción lémbranos que algún día estiveron aquí.<br />- Os que seguen a querer facer algo que implique un cambio na organización do partido. A imposibilidade de contactar con outros afiliados, de por en común inquietudes e desexos…produce mais desilusión naqueles que coñecen as ferramentas pero non saben como aplicalas ou tan sequera a posibilidade de aplicalas.<br />- Os que agardan por Godot. Dentro dun ano chegará Godot e arranxará tódolos problemas, porá luz onde hai escuridade, paz onde hai discordia, traerá o lado luminoso da forza… en fin, que un mentres agarda por Godot pode darlle moitas as o maxín.<br /><br /><br />Non penso agardar por Godot (descartado último grupo) e sego aquí (descartado primeiro grupo)… a desilusionarse toca.<br /><br />P.D: a verdade é que é moi difícil escribir coma se un non recibese esa chamada. A un bo amigo acaban de comunicarlle a súa expulsión. Na súa vinganza procedo a desconectar ao malvado Hal 9000, e que cada un lle poña o nome ou o rostro que queira.</div><br /><br /><object width="400" height="320"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/05Y9CSesD8s&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0xe1600f&color2=0xfebd01"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/05Y9CSesD8s&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0xe1600f&color2=0xfebd01" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="400" height="320"></embed></object>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-40349090072377065662008-09-27T06:42:00.000-07:002008-09-27T06:50:54.930-07:00Vida y destino (Vasili Grossman)<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBtEMPgGYL-xtgdJ7c7M0LteB3rUjumgc_UUVNhyJFR7l2vbjQGM1dv4NZQilD3IMRW5kcFNsdQplIXNeY9fsrfu2yrF2lJ-UJz8U_RB6u6u2jHGgpM5-IEdaUEuPYvgPxSwNUDbYzZFYv/s1600-h/estrella.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBtEMPgGYL-xtgdJ7c7M0LteB3rUjumgc_UUVNhyJFR7l2vbjQGM1dv4NZQilD3IMRW5kcFNsdQplIXNeY9fsrfu2yrF2lJ-UJz8U_RB6u6u2jHGgpM5-IEdaUEuPYvgPxSwNUDbYzZFYv/s320/estrella.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250697292776113634" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: justify;">A veces uno se encuentra dándole vueltas a un tema y todo lo que hace, lo que ve en la televisión, lo que escucha parece estar relacionado con ese tema. Así, durante estos días, la lectura de Vida Y destino me ha devuelto, desde el pasado, una hermosa respuesta a debates que a la luz de esta lectura se vuelven estériles y ridículos.<br /><br />Ridículos por las dramáticas circunstancias en las que se desarrolla la obra ( la batalla de Stalingrado) y estériles porque la historia se repite sin compasión.<br /><br />El bien, el mal, la verdad, la mentira, la utopía…así, como conceptos absolutos, tienen la característica universal, por encima de cualquier ideología, raza, bandera o país de convertirse en monstruos. Frente a ellos, la creencia del viejo Tolstoista preso, la felicidad, el bien, la verdad de las pequeñas cosas, de nuestros actos cotidianos se convierte en lo fundamental para luchar por un mundo más justo.<br /><br />La amistad. El encuentro que emociona a dos viejos camaradas hasta que reviven las diferencias que los separaron en su momento (uno bolchevique y otro menchevique) y que volverá a sembrar el recelo entre ambos. Por si no lo había dicho, el reencuentro se produce en un campo de concentración nazi.<br /><br />El amor que derrumba al más fuerte y da apariencia humana al más duro. El amor que sustenta la dura realidad de todos los que se asoman a esta historia, que hace desaparecer el miedo y la soledad de la mujer y el niño judios camino de la cámara de gas.<br /><br />La dignidad del que no consiente los atropellos, las difamaciones, el aplastante yugo del estado. Su orgullo cuando lo vence…y su debilidad cuando es de nuevo vencido. El estado puede perdonar una vez (refuerza su carácter benévolo), pero no puede perdonar dos veces (no puede considerarse débil).<br /><br />La fe de los que luchan contra el avance del monstruo nazi bajo el terror Stalinista. La casa 6/I ,la casa en tierra de nadie, el símbolo de la resistencia, el símbolo del abandono…sus habitantes ya no son de esta realidad, ya no son de este mundo, ya no son de esta patria. Luchan solos. Algo muy poco aceptable para el Partido aunque dejen sus vidas y sus cuerpos llenos de piojos entre esas inexistentes paredes de la casa 6/I.<br /><br />En cada vida de cada personaje de esta obra, todo lo anterior se mezcla en distinto grado, pero en todas, en los que triunfan, en los que pierden, en los que son ensalzados, en los que son destruidos, hay esperanza, hay vida, así, con minúsculas.<br /></div><br /><br />Gracias por todo Vasili Grossman.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnpp3bo1kbc6eo0ZUflakvCMFRALNwLrvNx6K8yerA081ALnjUFdTvzb0Uh4p39OrrUmcxkDdumfySGgTF7xbCqx_gjuF8nIBqNpirZT5eQmwqn4by2j_KYnHng8U-ujjXsHtlzm8Xb0P3/s1600-h/casa.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnpp3bo1kbc6eo0ZUflakvCMFRALNwLrvNx6K8yerA081ALnjUFdTvzb0Uh4p39OrrUmcxkDdumfySGgTF7xbCqx_gjuF8nIBqNpirZT5eQmwqn4by2j_KYnHng8U-ujjXsHtlzm8Xb0P3/s320/casa.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250696999227100482" border="0" /></a>La casa 6/I antes de la batalla.<br /></div>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-67423440879470086642008-09-11T12:45:00.000-07:002008-09-11T12:51:16.277-07:00A (s) Chamada (s) de Cthulhu<div style="text-align: justify;">En homenaxe ao grande mestre do terror Lovecraft e seguindo a estela da magnífica película "A chamada de Cthulhu" que podedes ver no blog "O artefacto do Chicotilo" (enlace na columna dereita), aquí vos deixo esta xoia e que vos estremezades a gosto...<br /></div><br /><object width="400" height="320"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/WLJdA-ibCbI&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0xe1600f&color2=0xfebd01"><param name="allowFullScreen" value="true"><embed src="http://www.youtube.com/v/WLJdA-ibCbI&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0xe1600f&color2=0xfebd01" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="400" height="320"></embed></object>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-65980711761137604332008-08-31T07:14:00.000-07:002008-09-01T08:45:34.365-07:00Watchmen<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjazv4EyRsNok4cLiG2Hpbnswmdsl77kXZwqsXteVFBePX_HduxGq77_c-WJUxQgnMVmYuXfhcyvJ59B6U6fgDlPsVPWTO2WmheRRIBIlnWt85s2HlNvGkmgLBRh3QJqwp1QWdGi2Ck147b/s1600-h/Escanear.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjazv4EyRsNok4cLiG2Hpbnswmdsl77kXZwqsXteVFBePX_HduxGq77_c-WJUxQgnMVmYuXfhcyvJ59B6U6fgDlPsVPWTO2WmheRRIBIlnWt85s2HlNvGkmgLBRh3QJqwp1QWdGi2Ck147b/s320/Escanear.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5240685609275304754" border="0" /></a><br /> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Cuando uno se empezaba a meter en el mundo del comic “para adultos” (solo un poquito) aparece esta joya y le reconcilia con todo el universo de superhéroes (sobretodo Marvel) con el que había crecido, porque los superhéroes también han crecido: se han vuelto “humanos”, dudan, sospechan, son necios, desconfian, aman y se traicionan...</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Y a la hora de enfrentarse al mal, ese mal que no se puede identificar con un supervillano enmascarado, nos encontramos con las respuestas que cientos de personas han dado antes a lo largo de la historia de la humanidad, con las respuestas que han servido de base a la construcción de distintos sistemas políticos, a actuaciones que han cambiado el curso de la historia (para bien o para mal, quien lo puede decir) o a la falta de las mismas. Así, en Watchman nos encontramos:</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="">-<span style=";font-family:";font-size:7;" > </span></span><!--[endif]-->con el super-superheroe (quizás el único que pueda considerarse así de toda la historia) que se sitúa por encima de las cuestiones y dilemas de los hombres. Su actuación podría pararlo todo en cualquier momento, cambiar los acontecimientos en uno u otro sentido, pero decide no intervenir en ese mundo de hombres. ¿No intervenir?, no quiero contar la historia pero al final que cada uno juzgue si interviene o no.</p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="">-<span style=";font-family:";font-size:7;" > </span></span><!--[endif]-->Con el superhéroe más inteligente de todos, más racional, , más educado, más brillante, que consigue el éxito en todo lo que se propone…y lo que se propone no entiende si los medios que utiliza son buenos o malos, son simplemente los necesarios para conseguirlo. El fin justifica los medios.</p> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 36pt; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><!--[if !supportLists]--><span style="">-<span style=";font-family:";font-size:7;" > </span></span><!--[endif]-->Con nuestro adorado Quijote. Sucio, trastornado, violento…lo que está bien está bien y lo que está mal está mal, tanto da el fin que persigas, si haces el mal eres de los malos. Y allá va enfrentándose a lo imposible hasta las últimas consecuencias.</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Para finalizar, una reflexión: la verdad de toda la historia acabará en manos de un “periódico” al que no podemos más , con mucha benevolencia, de tachar de panfleto, libelo o prensa amarilla. ¿Es cierto <span style=""> </span>que la “verdad” siempre acaba triunfando?.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Proximamente</p> <br /><br /><object width="400" height="320"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/R3orQKBxiEg&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0xe1600f&color2=0xfebd01"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/R3orQKBxiEg&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0xe1600f&color2=0xfebd01" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="400" height="320"></embed></object>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-65696165235124934182008-08-20T15:46:00.000-07:002008-08-20T15:56:01.078-07:00Reflexionando. (Da terceira vía….III).<div style="text-align: justify;">Porque quizás xa toca pararse e reflexionar. Pararse, mirar atrás e contemplar os feitos, contemplar o camiño andado e as voltas e reviravoltas do mesmo. Parar e non contestar hoxe dunha forma e mañá doutra. </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Porque un xa non sabe o que é nin para un mesmo nin para os demais: oficialista, stalinista, asembleario, rexeneracionista, crítico, cibercabra, foreiro… parodiando: “nunca tan poucos puideron ser tantas cousas”.</p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Por que a piques de cumprirse un ano dende o nacemento do partido, toca reflexionar sobre a evolución do mesmo, ¿é mais forte hoxe ¿ ¿Qué temos feito para estruturalo, para darlle forma? ¿Que fixemos para poder convertelo nunca alternativa as outras grandes opcións políticas?.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtMHXDlpcXTBfyVxA_gchzdK3viSoG1KkO2EIUYPcbCApePwWxtxFwvOmgiO89PfFGoxIPR37re05yyWN7PtY8qv1HGd50qPucspMphEI7uW_KsKQJVc2WQePgXFSgZzUkp0yCbb4j0rF7/s1600-h/malevich.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtMHXDlpcXTBfyVxA_gchzdK3viSoG1KkO2EIUYPcbCApePwWxtxFwvOmgiO89PfFGoxIPR37re05yyWN7PtY8qv1HGd50qPucspMphEI7uW_KsKQJVc2WQePgXFSgZzUkp0yCbb4j0rF7/s400/malevich.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5236737173381275682" border="0" /></a></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">O propio éxito electoral e a obtención dun escano non poden agochar a sensación de estancamento que cada vez comparten mais afiliados. Toca reflexionar, si, e preguntarse que temos aportado cada un de nos (oficialistas, cibercabras, foreiros…) para chegar a esta situación. Pero estas, como non poden ser doutra forma, deben ser reflexións persoais, con ira ou sen ela…iso ao gusto de cada un. Pola miña parte, e mais como parte responsable desta situación, mais con intención de mirar ao futuro que de xulgar o pasado,<span style=""> </span>gostariame compartir con vos a miña propia reflexión:</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">-<span style=""> </span>Necesitamos “retroceder” ao estado inicial, onde as persoas apenas nos coñeciamos e non había lugar para as etiquetas (foreiros, rexeneracionistas, cibercabras…) porque queriamos construír un partido politicamente “transversal”.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">-<span style=""> </span>Necesitamos parar todos os expedientes abertos ou que estean por abrir (x-files para os amigos).</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">-<span style=""> </span>Necesitamos da “Internet” como a poderosa ferramenta que é para posibilitar a comunicación horizontal entre todos os afiliados.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">-<span style=""> </span>Necesitamos construír un partido que non siga baseando a súa estrutura unicamente no principio da confianza . A estrutura do partido ten que empezar a construírse de abaixo para<span style=""> </span>arriba, pola vontade e libre elección dos afiliados ao mesmo: escollendo os seus representantes nos comités locais, nos provinciais, nas coordinadoras territoriais, no consello político e no propio consello de dirección. Despois deste ano de experiencia, poucas dúbidas poden caber de que non son estes procesos (darlle a voz aos afiliados) os que producen <span style=""> </span>a división no seo dun partido. Tanto da, no noso caso, que o congreso sexa este ano ou o ano que ven, a división , os odios, as enemistades xorden do mesmo xeito.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">-<span style=""> </span>Necesitamos un partido que nos permita opinar, construir, criticar, disentir, traballar, coñecérmonos. Necesitamos un partido con líderes e non líderes sen partido.</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal">Agradecendo a vosa atención mais nada. Necesitaba dicilo.</p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-71446116897377871082008-07-26T11:57:00.001-07:002008-12-09T06:58:17.476-08:00Da terceira via e dos terceiristas (II). Parábola.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV_y5w1pUkTuVGI8898E4Ry7zXY5Otx6wBYqkpKhCfj8Py_w2Yi4X6UTI-TSvyrTPO51RCs6ySx3RHw4KHDdwrjmSl_HPvLnwtXOHPTMDgEV8GAAPuHY6I2HG0lmRTIYm-D8mT2wFDd88s/s1600-h/husares+al+galope.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgV_y5w1pUkTuVGI8898E4Ry7zXY5Otx6wBYqkpKhCfj8Py_w2Yi4X6UTI-TSvyrTPO51RCs6ySx3RHw4KHDdwrjmSl_HPvLnwtXOHPTMDgEV8GAAPuHY6I2HG0lmRTIYm-D8mT2wFDd88s/s320/husares+al+galope.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5227400078429513282" border="0" /></a><br /><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">No comezo , un grupo entusiasta, todo está por facer. Nunha cidade moi importante do noso pais convócase aos afiliados, militantes , simpatizantes e demais espécimes. Ponse sobre a mesa distintas accións de traballo. Un grupo pide que ditas accións sexan votadas por todos, que que é iso que xa veñan propostas, que así non se fan as cousas. Esta ben, vótanse as acción a levar a cabo. Feitos: apróbanse unha serie de accións e pídense voluntarios para plasmalas na realidade. Os que levan a cabo as devanditas tarefas son os mesmos que as propuxeron. Os que pedían votar e que de feito votaron cales debían facerse non aparecen por ningún lado.<o:p></o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Meses mais tarde. Aqueles que votaban e non aparecían son agora os que propoñen as accións a levar a cabo. Feitos: as propostas séguense sometendo a votación (polo menos entre eles) e tamén, a hora de levalas a práctica seguen sen aparecer por ningún lado (agora teñen un “status” por riba dos demais mortais).<o:p></o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Conclusión 1: “ Sinceramente, querida, impórtame un bledo” (Red Butler).<o:p></o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Conclusión 2: “Pódese confiar nas malas persoas, non cambian xamais.”.(Faulkner William).<o:p></o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Conclusión 3: “Que lle corten a cabeza” (Raína de Corazóns)<o:p></o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">PD: a elixir.</p>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-84784258214565234242008-07-16T12:00:00.000-07:002008-12-09T06:58:17.672-08:00Darfur.<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">O pasado 14 de xullo o fiscal do Tribunal Penal Internacional, Luis Moreno Ocampo, solicitou unha orde de detención contra o presidente de Sudán<span style=""> </span>Omar Al Bachir, acusado de xenocidio, crimes de guerra e de lesa humanidade en relación o conflito de Darfur, no que aproximadamente xa morreron mais de 300.000 mil persoas e outras 2,5 millóns foron desprazadas dende o seu comezo no ano 2003.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Segundo o propio fiscal , "as violacións, a fame e o terror son as tres principais armas para, ante os ollos do mundo, e baixo vixilancia internacional, cometer xenocidio. Bashir comete xenocidio sen utilizar balas nin machetes." </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p>Tras este anuncio, unha serie de países: China, Irán, Exipto , Tanzania e a Liga Árabe condena a intromisión do TPI nos “asuntos internos” de Sudán. As ONG aplauden a medida aínda sabedoras de que seguramente serán as primeiras damnificadas e as organizacións internacionais: a ONU e a Unión Africana anuncian a retirada do persoal non esencial da zona. As tropas despregadas da UNAMID, segundo un alto responsable da Unión Africana, non se van marchar da rexión para continuar coa súa misión.</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6NAzWduUkgVO-TBkh7pugAvwJIpna1uegouqI1d8kT0-wfGUR_38hD8j5lydCl8F2nfZ0XUBI3HLN0-QErcHvhKnEudqj2yGBWSa45pwXQyBaNGlA-p4iY1KRugV2-UgsfwxNmNNH2bia/s1600-h/darfur.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6NAzWduUkgVO-TBkh7pugAvwJIpna1uegouqI1d8kT0-wfGUR_38hD8j5lydCl8F2nfZ0XUBI3HLN0-QErcHvhKnEudqj2yGBWSa45pwXQyBaNGlA-p4iY1KRugV2-UgsfwxNmNNH2bia/s320/darfur.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5223689196652136754" border="0" /></a></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ata aquí un relato brevísimo destes días, que aló menos, tiveron a forza de volver a poñer un conflito esquezido nas portadas dos nosos periódicos e telediarios (semella que os conflito en Africa ou alcanzan cotas de barbarie inimaxinables ou non existen).Un relato que xa nos soa a repetido e coñecido ,e que polo tanto non invita a nada bo. Pero neste caso quero chamar a atención das propias palabras do fiscal do TPI cando na rolda de prensa afirma que dito xenocidio estase cometendo ante os ollos do mundo e “baixo vixiancia internacional”. Cando o alto responsable (sic) da Union Africana di que as tropas despregadas non se van marchar da rexión e que seguirán para cumprir a súa misión ¿a que misión se refire? Quizás a misión que lle adxudica o propio fiscal do TPI: ser testemuñas de que efectivamente o que ocorre en Darfur é un xenocidio.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p>¿Para que son as misións de Nacións Unidas e organizacións satélites? ¿para que se mandan soldados a zonas en conflito? Gostariame contestar que para protexer “por tódolos medios necesarios”a aqueles que están ameazados, e a súa vez para protexer a<span style=""> </span>aqueles que acuden na súa axuda, pero unha vez mais parece que están para levantar acta ante o mundo que o que ocorreu, ocorre e ocorrerá en Darfur, é efectivamente un xenocidio.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Somentes agardemos que <span style=""> </span>non volte a caer no esquecemento o sofremento de tantas persoas..</p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p> </o:p></p>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1768129783695487258.post-9155719263545033262008-07-13T10:37:00.001-07:002008-12-09T06:58:18.083-08:00Rata Parda<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw1-huldLe9XCQ6SixYFQahvC1J5V4E1GG581SgxjbBz2haI8xXQ83UWqoQQg_xA5WYEVHgKqDzDiCMi0yLEfFDIvCxivBLKZJDQFnTmIzrHic2MTI1xhYEBhfeRSpIFcKZ8pW3Dl1SoGS/s1600-h/rataparda.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw1-huldLe9XCQ6SixYFQahvC1J5V4E1GG581SgxjbBz2haI8xXQ83UWqoQQg_xA5WYEVHgKqDzDiCMi0yLEfFDIvCxivBLKZJDQFnTmIzrHic2MTI1xhYEBhfeRSpIFcKZ8pW3Dl1SoGS/s320/rataparda.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5222555060486066610" border="0" /></a><br /> <p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">La madre naturaleza, al dotar a este animal de su característico color amarillo, quizás ya nos este advirtiendo de su peligrosidad. Y aquí mismo, a las dos líneas de empezar a hablar de <st1:personname productid="la Rata Parda" st="on"><st1:personname productid="la Rata" st="on">la Rata</st1:personname> Parda</st1:personname> es donde tiene que aparecer toda la sabiduría del profesor Camilo P.B. para poner luz a uno de los misterios que han atormentado a la humanidad desde el inicio de los tiempos: ¿por qué se le llama Rata Parda si su característico color es el amarillo?.<br /><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Después de sesudas investigaciones con los más grandes semióticos, lingüistas, y antropólogos de las mejores universidades del mundo, después de profundizar en un mundo de lecturas que van desde Kierkegaard , pasando por Freud, Abdul Al-Hazred y llegando a Corin Tellado, el profesor Camilo P.B. ha establecido el origen del nombre del mencionado animalillo en la antigua china imperial, donde era conocido como “Rata Parla”: la rata parlanchina, que solo se escucha a sí misma, que no puede parar de hablar y que se alimenta de la energía vital de los incautos que le prestan atención.</p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Que a nuestros días haya llegado con el nombre de rata parda se debe a la conocida incapacidad de los orientales con la letra R lo que daba lugar a que pronunciaran su nombre como Rata Palla, expresión que no producía ningún terror en aquellos que lo escuchaban. Los germánicos, algo cansados de que a un animal tan peligroso se la llamara con un nombre tan ridículo, y quizás conocedores de lo que, siglos más tarde, se les vendría encima, decidieron llamarla “Rata Parda”. Y así quedo, según el profesor, porque los germánicos no son como los orientales que inclinan la cabeza y te saludan amablemente, sino que …bueno, hubo un intento por parte de <st1:personname productid="la Universidad" st="on">la Universidad</st1:personname> de Miskatonic (Massachussets) de denominarla “Rata amarilla Parlanchina”, y los orientales que inclinaban la cabeza y saludaban amablemente , dejaron de inclinar la cabeza y de saludar amablemente y…<br /><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Por limitaciones evidentes no podemos extendernos más, muy a nuestro pesar en la brillante teoría del profesor Camilo P.B. sobre el origen y mutaciones del nombre de <st1:personname productid="la Rata Parda" st="on">la Rata Parda</st1:personname>, porque antes de despedirnos debemos hacer referencia al ataque más famoso realizado por <st1:personname productid="la Rata Parda" st="on"><st1:personname productid="la Rata" st="on">la Rata</st1:personname> Parda</st1:personname> del cual tengamos constancia.. Os dejo con las palabras del profesor:<br /><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">“esto era en París allá por el 1673?, una compañía de teatro dirigida por un tal Moliere representa “El enfermo Imaginario” obra de su propia creación. Después de la tercera representación, uno de los figurantes cae enfermo, para sustituirlo se contrata, sin saberlo, a una Rata Parda, que dicho día estaba afónica y que entre gruñido y gruñido quedaba muy bien en el pequeño papel del figurante enfermo. Al día siguiente, cuando tiene lugar la cuarta representación, <st1:personname productid="la Rata Parda" st="on">la Rata Parda</st1:personname> recupera la voz y una figura amarilla que no para de hablar va creciendo y creciendo y creciendo… lo demás es historia, como el mismo epitafio de Moliere: </p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">«<i>Aquí yace Moliere, el rey de los actores. En este momento hace de muerto, y de verdad que lo hace bien</i>».<o:p><br /></o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">Me despido del profesor Camilo P.B. en la puerta de su despacho. Observo que hoy viste pantalones cortos de deporte, tenis y sudadera…tanta vitalidad nunca dejará de sorprenderme.</p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><div style="text-align: justify;"> </div><p style="text-align: justify;" class="MsoNormal">P:D: <st1:personname productid="la Rata Parda" st="on"><st1:personname productid="la Rata" st="on">la Rata</st1:personname> Parda</st1:personname> también se alimenta de la energía vital de otras ratas pardas. Menos mal.</p>tyrionhttp://www.blogger.com/profile/14464236237333472964noreply@blogger.com1